"De Garmhof is één van de oudste erven die aan het begin stonden van het kleine esdorp Orvelte. Op de hof ligt een bijzondere plekje, een dobbe die een aantal scherven uit het prille begin, de 10e eeuw, heeft prijsgegeven. Bij deze voormalige drinkkuil voor het vee zingt tot op de dag van vandaag eenzaam het wicht van Orvelte haar weemoedige lied."

 

De Oude Esselaar staat in contact met de andere oude essen en eiken in het dorp. Als geen ander kent deze monumentale grijsaard de historie van het dorp. De Oude Es heeft niet alleen kennis van de feiten. Door zijn bijzondere gave was hij getuige van mysterieuze gebeurtenissen die plaatsvonden bij de dobbe tot ver op het grote Ellertsveld..

 

In poëtische bewoordingen neemt Niels jong en oud mee op reis door de geschiedenis en de omgeving van het Drentse Orvelte. Door zijn verbeeldingskracht levert het prachtige beelden op van de vroegere Drentse heidegronden.

​

De geschiedenis is exemplarisch voor de oude dorpen op de Drentse zandgrond. Tien-tallen elementen uit het verhaal zijn nog terug te vinden in de dorpskom en het omringen-de landschap. Dorp en landschap leven echter des te meer op voor wie kennis heeft gemaakt met het wicht en het dagelijks leven van de herders door de eeuwen heen; voor wie op de hoogte is van de mystieke krachten van de reuzen op de heide; voor wie kennis heeft van de macht van een zilveren kogel en de rol van de roddels die het dorpsleven spannend maakten én bedreigden.

 

De mythe geeft op dichterlijke wijze weer wat hebzucht deed met de bevolking en wat de moderne tijd betekent voor de natuur en het landschap. De mythe eindigt met een positief perspectief, een doorkijkje naar de kracht van de oude verhalen in het huidige landschap..